Haar functie mag dan officieel ‘casemanager’ heten, Trynke Herder heeft het liever over begeleider. Want dat is wat ze doet: sinds 2014 begeleidt ze mensen met een dementie [Sinds najaar '21 met pensioen - red]. “Ik kan niet alles oplossen, maar ik kan wel advies geven, meedenken en er zijn. Allereerst voor de persoon met de ziekte, maar ook voor de directe omgeving. Want dementie krijg je niet alleen. Het heeft ook een grote impact op het leven van de naasten.”
Wie te maken krijgt met dementie, heeft recht op een casemanager. Toch weet lang niet iedereen van het bestaan van deze zorgverlening. Jammer, want Trynke leert de mensen die haar nodig hebben graag op tijd kennen, zodat zij een vertrouwd gezicht wordt. Ze kan dan nog een goed beeld van hen krijgen, erachter komen wat hun mogelijkheden en wensen zijn en haar advies en hulp hier zo goed mogelijk op laten aansluiten.
Groot netwerk
Trynke is voor haar cliënten hun vaste begeleider. Ze is onafhankelijk en heeft veel ervaring met dementie. Ze werkt bij KwadrantGroep maar is verbonden aan het ‘Netwerk Dementie Fryslân’. Ze heeft een groot netwerk binnen de regio’s waar ze werkt, waaronder Ooststellingwerf. “Ik kan mensen de weg wijzen in het - soms best ingewikkelde - zorglandschap en hen tijdig op dingen attenderen. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk dat mensen een levenstestament regelen zolang ze nog wilsbekwaam zijn, kunnen ze WMO aanvragen voor huishoudelijke hulp en is dagbesteding mogelijk om de persoon met dementie een daginvulling te geven en om de mantelzorger te ontzorgen, zodat die de zorg voor de partner langer volhoudt.” Ook vinden er gesprekken plaats over de toekomst en wordt ondersteuning geboden als er een opname in zicht is of zich een crisissituatie voordoet.
Eerlijk en transparant
Naast het geven van dit soort concrete adviezen, biedt Trynke mensen een luisterend oor. “Vaak willen mensen graag even hun verhaal kwijt. Of ze vinden het lastig om bepaalde onderwerpen aan te kaarten, bijvoorbeeld dat hun vader of moeder nog autorijdt terwijl zij dat onverstandig vinden. Ik kan dan helpen zo’n onderwerp bespreekbaar te maken. Maar ik blijf altijd zo eerlijk en transparant mogelijk naar mijn cliënten, voor zover de ziekte dit toelaat. Dementie is een hele akelige ziekte en de mensen die hiermee te maken krijgen, hebben het vaak erg moeilijk. Het laatste wat ik wil, is dat zij het gevoel krijgen dat er dingen achter hun rug om worden besproken.”
Thuis en telefonisch
Wanneer Trynke een aanmelding binnenkrijgt, gaat ze eerst bij de mensen thuis langs voor een kennismakingsgesprek. Hoe vaak ze vervolgens voor een huisbezoek langskomt, is in overleg met de cliënt en naaste. Ook is ze (op werkdagen) telefonisch bereikbaar. “Het belangrijkste van mijn werk is dat ik een oogje in het zeil houd en dat mensen me weten te vinden. Dat ze weten en voelen dat ze er niet alleen voor staan. Soms is af en toe even praten genoeg. In een later stadium kom ik vaak meer in beeld. Maar altijd in overleg. Het is maar net in hoeverre men mij nodig heeft. Dat bepalen de mensen helemaal zelf."
Misschien heb ik Trynke straks net zo hard nodig als mijn vrouw
“Het is dat mijn scans er twee jaar geleden geen enkele twijfel over lieten bestaan, maar ik heb zelf nog steeds niet het gevoel dat ik Alzheimer heb. Ik ben volgens mij nog dezelfde persoon als vroeger. Dat zeggen ook mijn vrienden, die ik hier in de straat bij het bankje zie. Ik sport nog meerdere keren per week, stap nog op de fiets…mijn vrouw ziet de veranderingen meer dan ik. Ze merkt het aan kleine dingen, zegt ze. Dat ik anders reageer, of de weg naar huis niet meer goed weet. Dat Trynke dus sinds twee jaar bij ons thuis komt, daar heeft mijn vrouw op dit moment meer aan dan ik. Ik vind het wel fijn dat ze komt hoor! Het was ook een heel bewuste keuze. Ik heb ooit kanker gehad en weigerde toen alle hulp. Daar kreeg ik later spijt van, dus dat wil ik nu anders doen. Trynke is een leuk mens met veel kennis van zaken en we kunnen goed met haar praten. Bovendien wees ze ons op een aantal belangrijke dingen die we nu vast bij de notaris hebben geregeld, zoals ons levenstestament. Wie weet ga ik over een tijd toch achteruit en heb ik Trynke dan net zo hard nodig als mijn vrouw. Dan is het fijn dat we elkaar al kennen. En ze laat ons helemaal vrij in het contact. Als ik geen zin heb om over de Alzheimer te praten, ga ik gewoon even sporten en praat ze met mijn vrouw. Fijn toch, dat het zo kan? Ik zou het iedereen die met dementie te maken krijgt van harte aanraden.”
Koos Veldhuis (72) uit Donkerbroek
Bron: pluZ, het servicepakket van KwadrantGroep. Tekst by Suus, Foto: Fotobureau Hoge Noorden.